Membrana Pupillaris Persistens (MPP)
Dit is een oogafwijking die toch wat vaker voorkomt dan we willen zien. Op dit moment is nog niet bekend of deze oogafwijking ernstige gevolgen kan hebben. Dat kunnen we slechts goed beoordelen als gedurende langere tijd de ogen gecontroleerd worden. Het onderzoek wordt gedaan conform de richtlijnen van het European College of Veterinary Ophthalmologists (ECVO) en mag alleen verricht worden door dierenartsen die deel uitmaken van het (Nederlandse) ECVO-panel.
Hij/zij voert het onderzoek uit volgens een vast protocol. Op basis van het onderzoek stelt hij/zij het resultaat vast.
Het ECVO-panel stelt ook dat de uitslag van zo’n oogonderzoek slechts een jaar geldig is. Op die manier kan men bijvoorbeeld controleren of MPP mogelijk cataract kan veroorzaken. Op dit moment weten we dat nog niet zeker. Ook ontstaan bepaalde oogziektes pas later.
De uitleg hieronder over MPP is afkomstig van de sectie oogheelkunde van de Vakgroep Geneeskunde Gezelschapsdieren Universiteit Utrecht.
MPP is een aangeboren (congenitale) oogafwijking. Als gevolg van een storing in de ontwikkeling blijven er restjes achter van het embryonale lensvaatnetje dat voor de geboorte de voorzijde van de lens van voedingsstoffen voorziet. Normaal verdwijnt dit vaatstelseltje circa vier weken na de geboorte. Als die restjes blijven (persisteren) spreekt men van MPP.
Er zijn verschillende vormen van MPP, van licht tot zwaar.
Hier zijn het iets wittige draadjes op het bruine regenboogvlies.
Bij de lichtste vormen blijven er kleine pigmentklontjes achter op de voorkant van de lens of tegen de binnenkant van het hoornvlies (cornea). Ook kunnen er zich draadjes bevinden op het oppervlak van het regenboogvlies (IRIS). Deze draadjes kunnen ook oversteken over de pupil of naar de voorkant van de lens of naar de binnenzijde van het hoornvlies. Er kan ook een soort spinnenweb in het oog van overblijven. Als de resten verbonden zijn met de binnenzijde van het hoornvlies, kunnen zij daarin witte littekens veroorzaken. Het lijkt dan of de hond op pupleeftijd een beschadiging aan het oog heeft gekregen. Als er resten tegen de voorzijde van de lens blijven zitten, kunnen zij daar mogelijk grauwe star of cataract veroorzaken. Soms gaat MPP gepaard met andere oogafwijkingen.
Van MPP IRIS, de lichtste vorm, is het sterke vermoeden dat een hond hier geen last van zal hebben. Van zwaardere vormen, MPP LENS, MPP CORNEA en MPP LAMINA (van licht tot zwaar) is veel nog niet duidelijk.
De internationale organisatie (ECVO) adviseert op dit moment niet te fokken met deze zwaardere vormen en bij de lichtste vorm MPP IRIS een MPP-vrije partner te gebruiken bij de fok.